Her sabah aynıdır benim İstanbulumun hali.Bir yerden bir yere koşuşan insanlar, gürültü, tartışmalar, kavgalar, trafik ...vs.Nedense beni hiç yanıltmadı şimdiye kadar.Oysa beni yanıltmasını o kadar çok isterdim ki. Bir sabah kalktığımda hiç trafik olmasa, insanlar stresten birbirini boğazlamasa ama nerdee o günler.
Anlaşılan benim bu söylediklerimin gerçekleşmesi epey zaman alacağa benziyor. (Farkındaysanız imkansız demedim, hala belki düzelir gözüyle bakıyorum İstanbul'a.Çıkmayan candan ümit kesilmez.) Geçen gün minibüse bindim Beşiktaştan Levent'e gitmek için. Fakat senmisin yola çıkan (!) Sanki İstanbul'dan Balıkesir'e gidiyoruz. Abartısız kırk üç dakika da Levent'e geldim.Ama halime şükrettim çünkü hem trafik olan bir şehir hemde iş çıkış vakitlerine denk gelince bu kısa gezi ısdıraba dönüştü doğal olarak.
Sizlere birde hemen hemen herkesin başına gelen bir olayı aktarayım.Otobüse bindik, tabi ya her yer dolu oluyor yada bir tane boş yer kalıyor.O boş yer şunun içindir 'Bak karşında yaşlı amca yada teyze var oturacak değilsin ya ona yer ver' diyedir.Tabi siz bir koltuğa bakarsınız, bir de yaşlı amcaya bakarsınız. E tabi yer vermemekte olmaz. 'Buyur amca otur' diyerek yer verirsiniz.
Amca tabi dünden razı ya hemen oturur ' Tabi oturacam sana mı soracam ' edasıyla, yada yalandan ' yok yav , rahatsız olmasaydın ' der yarım ağızla. Neyse gözümüz yok verdiğimiz yerde. Tabi siz yeri verdiniz bi kere, tekrar oturmak olmaz şimdi, delikanlılığın kitabının 70. sayfasının 30. maddesinde ''yaşlılara yer ver, oturmuyorsa ikna et otuttur '' der. Neyse amcan bi güzel kuruldu koltuğuna.
Bir durak sonra güzel bir bayan bindi otobüse, amcan hemen kalkıp o bayana yer vermesin mi ? Başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki. Şimdi biz bu amcaya yer verdik hatamı yaptık (normalde bu bi hata değil), e peki amca sen daha bayana neden yer veriyorsun ki.
Tamam nezaket icabı bayanlarada yer verilir tabi ama o bayan zaten bu yer verme işini yaşlılardan beklemez ki, yani sen 80 yaşındaki halinle kalkıp bayana yer vermedin diye kimse seni ayıplamaz ki!...
İçimden tabi gitti bizim güzelim cam kenarı koltuk dedim tabi. Bayanda 'yok amca ben oturmasamda olur sen yaşlısın otur, kalkma' demedi tabi, kendi yeri gibi gitti oturdu. Çok şükür yolculuk sona erdi, ve evime en yakın duraktan evimin yolunu tutmaya başladım, aklımda soru işaretleriyle ...
